آی نی زن خانه ام ابری ست

خونه ی بهنوش از همه ی خونه ها "خونه تر " بود. گلدون، چای همیشه حاضر، نور خوب به پذیرایی، ماشین لباسشویی در حال کار و خستگی های مدام خودش. اما خونه ترین خونه ای بود که تا امروز دیده بودم.

بر عکس خونه ی سارا همه چیز دقیقا اشتباه قرار گرفته. تابلوهای بزرگ مصری صندلی های پشت بلند _ ولی بیشتر اون روزی رو یادم میاد که دم عید برای خرید وسط بازارچه دنبال یه تنگ بود برای ماهیاش و در حال چونه زدن درست دو سال بعد با پیک سوپر برای گرون شدن سیگار هیچ بحثی نکرد " این پول ها که برای ما چیزی نیست " . (!) 

ولی هر دوشون با داشتن دختراشون خوشحالن. من فقط از اینجای زندگی می بینم. از همینجا هم می نویسم نه بیشتر نه کمتر. 

به روایت یک شاهد عینی...