از اندوه تا سیل

مثل اینکه تیتر اول تمام روزنامه ها و خبرگزاری ها این باشد. اندوهی که آمده و نشسته و تا مدت ها هم مهمان این کوله بار بی بند شده. کشتار دسته جمعی و گور اشک هایی که تا سالها همینجا باقی میمانند نه برای باخبر شدن شخصی یا جلب ترحم فقط بخاطر دوری از خطر شکستن سدّ! 

منبع ها موثق نیستند، اما پازل ها حرف ها حرکات همه و همه فقط خبرهای بد میدهند. بوی خونِ دل میدهند. سرفه های مزمن خشن مغزم برای نگفتن هر جمله تا مرز شکست بغض میرود. 

کاش زن نبودم.

 

به فرشته ی باران بگویید

زمین های خشک، تَر شدند

چشم های منتظر اما 

سرخ تر.. 

به روایت یک شاهد عینی...